Konuşmayalı ne çok zaman oldu. Sesini duymak bir lütufmuş meğer. Elim ayağım tutuyor diye şükretmekmiş, varken değerini anlamakmış.
Saklamak mümkün olsa, bana bütün dediklerini kaydederdim. İyisiyle, kötüsüyle, ne dediysen. Çünkü sen dünyanın en saçma kelimesini söylesen, ben onu dönüp dönüp yine dinlerim. Dinlerken düşünürüm. O güzel dudakların neleri art arda diziyor da, ikimizi yan yana koymaya isteksiz.